Korzyści

Nasze wspólne zadanie: ochrona klimatu

Rozporządzenie w sprawie F-gazów ogranicza stosowanie różnych czynników chłodniczych. Wyjaśniamy tło tych przepisów oraz, co należy wiedzieć na ten temat i jak możemy pomóc w konwersji systemu chłodzenia

Długo dominujące fluorowęglowodory (CFC, HCFC i HFC) gwarantują wysoki poziom efektywności i bezpieczeństwa przy niskich kosztach. Jednak chlorofluorowęglowodory (CFC) i wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC) przyczyniają się do zubożenia warstwy ozonowej, a fluorowęglowodory (HFC) do globalnego ocieplenia. W odpowiedzi na zubożenie warstwy ozonowej atmosfery spowodowane przez CFC i HCFC protokół montrealski nakazał wycofanie CFC i HCFC w 1987 roku. Protokół ten stał się pierwszym wielostronnym porozumieniem środowiskowym z prawdziwie globalnym zasięgiem.

Geneza powstania przepisów w sprawie F-gazów

Od czasu ich zastosowania na początku lat 90. HFC szybko stały się dominującą grupą gazów fluorowanych (F-gazów). W świetle negatywnego wpływu na klimat, HFC zostały uwzględnione w protokole z Kioto (1997) Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatycznych (UNFCCC) w celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

Celem pierwszego rozporządzenia (WE) nr 842/2006 w sprawie F-gazów było ograniczenie, zapobieganie, a tym samym redukcja emisji fluorowanych gazów cieplarnianych objętych protokołem z Kioto poprzez nakaz poprawy szczelności sprzętu i zoptymalizowany odzysk. Było to skuteczne w przypadku surządzeń stacjonarnych i środków transportu. Dyrektywa MAC 2006/40/WE reguluje jedynie emisje z systemów klimatyzacji w pojazdach silnikowych.

Umowa paryska

Potencjalne oszczędności tych działań nie były jednak wystarczające , aby zrealizować cele klimatyczne UE zgodnie z redukcją emisji określoną w protokole z Kioto. W związku z tym, po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski (PE) i Radę, rozporządzenie (UE) nr 517/2014 w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych i uchylające rozporządzenie (WE) nr 842/2006 zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE 20 maja 2014 roku (L150/195) i weszło w życie 1 stycznia 2015 roku.

W 2015 roku na 21. Konferencji Stron UNFCCC przyjęto porozumienie paryskie. Celem jest utrzymanie globalnego ocieplenia znacznie poniżej 2°C – i kontynuowanie wysiłków na rzecz ograniczenia go do 1,5°C. Według najnowszych badań długoterminowy cel dotyczący temperatury wymagałby osiągnięcia szczytu globalnej emisji gazów cieplarnianych do 2020 roku, a następnie zredukowania do zera przed końcem stulecia. Aby ograniczyć ocieplenie do 1,5°C, redukcja do zera musi nastąpić około roku 2050. Dotyczy to oczywiście również wodorofluorowęglowodorów (HFC).

Rozporządzenie

Najbardziej bezpośrednia forma prawa UE. Po przyjęciu rozporządzenie jest prawnie wiążące w państwach członkowskich UE. Jest ono równoważne z prawem krajowym

Dyrektywa

Każde państwo członkowskie musi osiągnąć określone cele. Władze krajowe muszą dostosować swoje przepisy, aby osiągnąć te cele.

UE musi iść naprzód

W odpowiedzi na gwałtowny wzrost emisji gazów cieplarnianych 197 stron protokołu montrealskiego przyjęło w 2016 roku poprawkę z Kigali, która weszła w życie 1 stycznia 2019 roku, w celu ograniczenia produkcji i zużycia wodorofluorowęglowodorów (HFC). Stopniowe wycofywanie czynników chłodniczych HFC w ramach poprawki z Kigali może potencjalnie zapobiec ociepleniu o 0,1°C do 2050 roku i do 0,4°C do 2100 roku. Globalne wdrożenie poprawki z Kigali zapobiegłoby emisji do 80 miliardów ton ekwiwalentu CO₂ przed 2050 rokiem. Kraje uprzemysłowione rozpoczęły wdrażanie w 2019 roku, podczas gdy większość krajów rozwijających się rozpocznie zamrażanie i wycofywanie w 2024 roku.

Rozwiązaniem na skuteczne i gruntowne wycofywanie HFC z korzyściami w zakresie efektywności energetycznej jest zastąpienie tych substancji czynnikami chłodniczymi o niskim potencjale tworzenia efektu cieplarnianego (LGWP). Dla krajów rozwijających się oznacza to przejście z wodorochlorofluorowęglowodorów (HCFC) bezpośrednio na czynniki chłodnicze LGWP bez omijania nieekonomicznych i niebezpiecznych dla środowiska czynników chłodniczych HFC o wysokim GWP.

Przedstawiciele państw członkowskich UE oraz Parlament Europejski uzgodnili 21 kwietnia 2021 roku zaostrzenie celu klimatycznego do 2030 roku. Wtedy gazy cieplarniane w UE mają zostać zredukowane o co najmniej 55 procent poniżej poziomu z 1990 roku. Wcześniej kamieniem milowym była 40-procentowa redukcja emisji gazów cieplarnianych, ale to nie wystarczy, aby osiągnąć neutralność klimatyczną w 2050 roku. Następnie należy unikać produkcji lub przechowywać prawie wszystkie gazy cieplarniane. Będzie to wymagało kompleksowej transformacji gospodarki w kierunku energii odnawialnej i bezemisyjnych procesów produkcyjnych w ciągu najbliższych 30 lat.

Stopniowa redukcja F-gazów

Obecne rozporządzenie z 2014 roku (EU 517/2014) dotyczące gazów fluorowanych, obowiązujące od stycznia 2015 roku, zakazuje stosowania czynników chłodniczych o GWP powyżej 2,500, ogranicza czynniki chłodnicze o wysokim GWP w niektórych zastosowaniach i wprowadza wycofywanie fluorowanych gazów cieplarnianych (F-gazy). Ponieważ nie jest to jeszcze wystarczające, aby osiągnąć ambitny cel neutralności klimatycznej do 2050 roku, dyrektywa jest obecnie poddawana dalszej analizie.

Rozporządzenie zostało już w wielu punktach uzupełnione, a jego zastosowanie znacznie zaostrzone. Główną zmianą jest ocena systemu według potencjału tworzenia efektu cieplarnianego (GWP) i ilości napełnienia (kg) w systemie. Iloczyn tych czynników określany jest jako „ekwiwalent CO₂” i jest decydującym parametrem przy ocenie systemu chłodniczego, sprawdzaniu szczelności i uzupełnianiu serwisowym.

Rozporządzenie wymaga ograniczenia wycieków za pomocą wszelkich dostępnych środków technicznych i ekonomicznych. Przy ładunku czynnika chłodniczego wynoszącym 5 ton lub więcej ekwiwalentu CO₂, system chłodniczy musi zostać przetestowany pod kątem szczelności. Wyłączone są hermetycznie zamknięte systemy o ilości mniejszej niż 10 ton ekwiwalentu CO₂.

Redukcja czynników chłodniczych

Od 1 stycznia 2020 r. w nowych układach chłodniczych zakazane jest stosowanie fluorowanych gazów cieplarnianych o współczynniku ocieplenia globalnego wynoszącym 2500. Ponadto zabrania się serwisowania lub konserwacji tych czynników chłodniczych w systemach z ładunkiem czynnika chłodniczego wynoszącym 40 ton lub więcej w ekwiwalencie CO₂. W praktyce dotyczy to czynnika chłodniczego R404A. Czynnik chłodniczy przetworzony lub poddany recyklingowi można nadal stosować do 1 stycznia 2030 r., pod warunkiem, że pochodzi z tego samego zakładu.

Kluczowym elementem ograniczania zużycia HFC są technologie chłodnicze i klimatyzacyjne wykorzystujące prawdziwie zrównoważone alternatywy, takie jak naturalne czynniki chłodnicze, np. amoniak (NH3), dwutlenek węgla (CO₂) i węglowodory (HC). Te czynniki chłodnicze o bardzo niskim potencjale globalnego ocieplenia (LGWP) maksymalizują korzyści dla środowiska. Naturalne czynniki chłodnicze zyskują na znaczeniu jako skuteczne, długoterminowe rozwiązanie w wielu zastosowaniach, w których wyeliminowano luki w zakresie kosztów, efektywności energetycznej i wymogów bezpieczeństwa.

Aby zmniejszyć ślad węglowy

Oferujemy najszerszą na rynku gamę sprężarek chłodniczych, pozwalającą na zastosowanie wielu technologii i czynników chłodniczych. Wspieramy wszelkie rozwiązania, pozwalające zabezpieczać żywność i chronić środowisko naturalne. Nasze kluczowe cele środowiskowe, zarówno dla nas, jak i dla naszych klientów, to minimalizowanie wpływu zmian klimatycznych poprzez odpowiedzialne korzystanie z energii i zmniejszanie śladu węglowego.

Zapobieganie emisji

Wykorzystanie czynników chłodniczych drastycznie się zmieni w ciągu najbliższych 15 lat. Warianty o wysokim GWP (takie jak R404A, R410A) niemal całkiem znikną z rynku. W 2030 r. wybór będzie się ograniczał do naturalnych czynników chłodniczych i innych opcji o niskim GWP. CO₂ będzie środkiem do wyboru w wielu zastosowaniach ze względu na jego liczne zalety. Zwłaszcza teraz, gdy udało nam się stosować go w zastosowaniach transkrytycznych – z nową transkrytyczną technologią sprężania spiralnego Copeland CO₂.